(Fatiha Sûresi notları / devam)
RAB
- sahip, malik, ilâh
- terbiye eden,
- birşeyi kemal noktasına erişinceye kadar tedricen geliştiren
***
RUBUBİYET
- rab olma hali, ilâhlık, ilâhî terbiye
***
KUR’ÂN’DA “RAB” İSMİ
- 970 defa (Allah lâfzından sonra en çok geçen isim)
- İlk inen sûrelerde Allah lâfzından fazla (önce rububiyet tanımı yapılmış; bu tanım ilerleyip de insanların zihni herşeyi her haliyle kuşatan bir Rububiyet mefhumunu sağlıklı bir şekilde kavramaya başladıkça Lâfza-i Celâl daha fazla zikredilmeye başlamıştır; yani, Kur’ân-ı Kerim insanlara Allah’ı tanıtırken önce Onun nasıl bir rab olduğunu öğretmiştir)
- İlk olarak inen sûrelerde: Rabbüke (“senin Rabbin” – böylece Kur’ân’ın muhatapları, daha ilk andan itibaren Rabbiyle doğrudan doğruya ilişki içinde bulunduğunu anlar, herşeyi kuşatan bir Rububiyet karşısında kendisinin ihmal edilmeyeceğini ve Âlemlerin Rabbine bizzat muhatap olduğunu bilir)
- Kur’ân’da Allah’ın Rububiyetini anlatırken kullanılar tabirlerden bazıları:
- Senin Rabbin | insanların Rabbi | doğunun ve batının Rabbi | atalarınızın Rabbi | bu beldenin Rabbi | yüce Arş’ın Rabbi | göklerin ve yerin Rabbi | herşeyin Rabbi | âlemlerin Rabbi
[devam edecek]
